Seçimler çağının genel değerlendirmesi

CHP ve Yeniden Refah yerel seçimi genel seçim başarısına taşımak için çok gayret sarf edecek. Ancak AKP, MHP, DEM, İyi Parti, TİP, Zafer Partisi, Gelecek, DEVA ve Saadet sonuçtan hiç memnun değil. Her bir parti, ayrıca iktidarın taşıyıcısı durumundaki Cumhur İttifakı kaybettiklerini tekrar kazanmak için hamle yapmak zorunda.

Siyaset üzerindeki seçim vesayeti ortadan kalktı. Peki, şimdi ne olacak? Partiler, liderler ve halk seçimsiz devam edecek mi? Bu soruya hakkaniyetli bir şekilde yanıt verebilmek için genel bir çerçeve çizelim öncelikle. 2 yıldır aralıksız bir şekilde seçim konuşuyoruz. Önce genel seçimler, ardından da yerel seçimler. Yapılan tartışmaların önemli bir kısmı doğru aday üzerine. Özellikle muhalefet bu konuda çok hassas ve dertli. Genel seçimlerde muhalefetin ortak Cumhurbaşkanı adayının Kemal Kılıçdaroğlu olarak ilan edilmesiyle ortaya çıkan başarısız sonuç arasında bağlantı kurmayan kimse kalmadı gibi. Özellikle yerel seçimlerdeki CHP başarısı, vakti zamanında İmamoğlu veya Yavaş’tan biri aday gösterilseydi seçimin kazanılabileceği yargısını güçlendiriyor. Bu arada adaylar ve aday adayları arasındaki bölünme nedeniyle epey sayıda küskün siyasetçi oluştu son 2 yıl içerisinde. Herkesin bir hesabı var. Kendisine haksızlık yapıldığını düşünenlerden, doğru aday belirleme biçiminin parti içi iktidar stratejisinin parçası olduğunu iddia edenlere kadar geniş bir spektrum içinde aday meselesini konuşabiliriz.

Son iki yılda iktidarın söylemi önemli ölçüde muhalefetin terörle işbirliği yaptığı tezi üzerine kuruldu. Bu argüman seti genel seçimde başarılı olurken, yerel seçimde karşılık bulmadı.

“TERÖRLE İŞBİRLİĞİ” TEZİ YEREL SEÇİMDE KARŞILIK BULMADI

Tabii seçimler sadece adaydan ibaret değil. Söylem ve propaganda kavramları üzerinden de tartışmayı derinleştirmek mümkün. Şöyle ki, son iki yılda iktidarın söylemi önemli ölçüde muhalefetin terörle işbirliği yaptığı tezi üzerine kuruldu. Bu argüman seti genel seçimde başarılı olurken, yerel seçimde karşılık bulmadı. Muhalefet ise hemen tümüyle ekonomik kriz ve krizin toplumsal sonuçlarına odaklandı.

AKP iktidarının ekonomiyi batırdığı ve geniş halk kitlelerini fakirliğe sürüklediği işlenen temel tezlere karşılık geldi. Ekonomi politik odaklı muhalefet propagandasının Erdoğan’ı yenmeye yetmediğini hep beraber gördük. Ama Erdoğan’ın belediye başkanları o kampanyanın altında ezildi. Türkiye kırmızıya boyandı. Gelecek 4 yılda siyasetin doğrultusu ne olacak sorusunun yanıtlarından biri bu söylem-propaganda meselesinde gizli. İktidar bir süredir yaptığı üzere güvenlik ve terörü, muhalefet ise ekonomiyi konuşmaya devam mı edecek? Yoksa aktörler değişirken söylem de mi değişecek?

Seçimsiz geçecek 4 yıl bir tür barış çağı olarak değerlendirilebilirse ülkenin yakıcı sorunlarına çözüm getirmek ve kaybolan diyalog ortamının tekrar tesis etmek pekala mümkün hale gelebilir.

ÜLKENİN YAKICI SORUNLARINA ÇÖZÜM VE DİYALOG ORTAMININ TESİSİ

Seçimlerin siyasete olumsuz bir etkisinin olduğu herkesin malumu. Seçim dönemlerinde yükselen hararet ve çekişme nedeniyle uzun erimli meseleleri konuşmak imkansız hale gelir. Siyaset önemli ölçüde halkla ilişkiler veya sosyal medya etkinliğine indirgenir. Oysa Türkiye’nin anayasa, Kürt sorunu, göçmenler, eğitim ve sağlık politikaları gibi toplumun beklenti içinde olduğu bazı alanlarda mutabakatla adım atması gerekir. Seçimsiz geçecek 4 yıl bir tür barış çağı olarak değerlendirilebilirse ülkenin yakıcı sorunlarına çözüm getirmek ve kaybolan diyalog ortamının tekrar tesis etmek pekala mümkün hale gelebilir.

Tabii seçim bitince politik özneler sürecin etkisinden hemen kurtulamıyor. Kimileri için bu bir fırsat. CHP ve Yeniden Refah yerel seçimi genel seçim başarısına taşımak için çok gayret sarf edecek. Ancak AKP, MHP, DEM, İyi Parti, TİP, Zafer Partisi, Gelecek, DEVA ve Saadet sonuçtan hiç memnun değil. Her bir parti, ayrıca iktidarın taşıyıcısı durumundaki Cumhur İttifakı kaybettiklerini tekrar kazanmak için hamle yapmak zorunda.

Olağanüstü bir şey olmadığı müddetçe bir sonraki seçime epey zaman var. Bu şartlar altında siyasetin yeni merkezi hükümet ve parlamento olacak. Özellikle yeni anayasa yapıp çalışmaları bağlamında ittifak ilişkilerinin yeniden tanzim edileceğini öngörmek için kahin olmaya gerek yok.

About
Latest Posts

Armağan Öztürk

1980 yılında doğdu. 2014 yılında siyaset bilimi doktorasını tamamlayan Öztürk’ün çalışmaları daha çok siyaset felsefesi, siyaset teorisi ve siyaset sosyolojisi gibi alanlarda somutlaşmıştır. Evli ve bir çocuk babası olan Öztürk 2014 yılından beri Artvin Çoruh Üniversitesi Sosyoloji Bölümünde öğretim üyesi olarak çalışmaktadır. Öztürk 2017 yılından beri Siyasi Düşünceler Tarihi alanında Siyaset Bilimi Doçenti unvanına sahiptir. Yazarın akademik makaleleri Ankara SBF, İstanbul SBF, Doğu Batı, Düşünen Siyaset, Felsefe Tartışmaları, Felsefelogos, Liberal Düşünce, Muhafazakar Düşünce, Cogito ve Birikim gibi belli başlı dergilerde yayınladı. Öztürk’ün daha önce Dipnot Yayınları’ndan Toplumsal Üzerine Yeni Perspektifler, Phoenix Yayınları’ndan Yeni Sol Yeni Sağ ile Postyapısalcılık, Doğu Batı Yayınları’ndan Res Publica ve Kavramlar Tarihi: Özgürlük, Tekin Yayınları’ndan Güncel Sosyolojik Tartışmalar adıyla beş derleme kitabı basıldı. Nomos Yayınları Türkiye Tartışmaları serisinin editörlüğünü üstlenen Öztürk, bu seri kapsamında Political Culture of Turkey in the Rule of the AKP, The Transformation of Publicity in Turkey ve Living Together kitaplarının editörlüğünü yaptı. Öztürk’ün son kitap çalışmaları Yurttaşlık ve Demokrasi başlığıyla Nika Yayınları ile Siyasal ve Sosyal Kuram adıyla Çizgi Yayınları'ndan basıldı.

Latest posts by Armağan Öztürk (see all)