Özel, beni bir genç olarak derinden etkileyen bir noktaya parmak bastı: "(...) Gidecekler, denen gençler; bir seçim daha beklemeye karar vermişlerdir." Elbette, seçim sonuçlarını belirleyen tek aktör gençler değil. Özellikle emekliler ve ekonomi üzerinden yapılan okumalar son derece isabetli. Yine de, gençler nezdinde yaşanan bu irade yansımasına dikkat çekmek istiyorum. Gençler, en azından bir sonraki seçime kadar nasıl bir Türkiye istediklerini aşağı yukarı sandıkta ifade etti. Türkiye tarihi bir seçimi geride bıraktı. 2023 seçimlerinden bu yana oluşan atmosferi değerlendirdiğimde, geçtiğimiz 31 Mart Yerel Seçimleri’ne dair en az beklediğim senaryolardan biri gerçekleşti. Ancak Türkiye siyasetinde en şaşırtıcı olana, en beklenmeyene her zaman hazırlıklı olmamız gerekir. Bir sosyal medya kullanıcısının işaret ettiği gibi; geçtiğimiz seçimler en çok "Türkiye uzmanı" gibi bir kavramın isabetli olmadığını kanıtlamıştır. Hepimiz, ömür boyu ancak "Türkiye öğrencileriyiz". Bu nedenle, seçime dair analitik bazı çıkarımlar yapmak yerine, olabildiğince duygusal bir noktadan meseleyi ele almak istiyorum. Evet, geçtiğimiz yerel seçimlere dair bir genç olarak umutsuzdum. Seçimlerden yalnızca birkaç gün önce, Yeni Arayış’a, gençlerin siyasal katılımının düşüklüğüne dair yazmıştım. Ancak umutsuzluğum, Türkiye’ye dair değil, mevcut siyasî mekanizmaların, özellikle de muhalif siyasî aktörlerin gençlerin çıkarlarını ön plana koymalık eksikliğine yönelikti. Tekrar hatırlayalım, 2023 Genel Seçimleri’nin gençler nezdinde özellikle sosyal medyada yaygınlaşan sloganı "hayat bitti" olmuştu.
Ancak geçen haftaki yazıda, seçime saatler kala, aslında bu sloganın doğru olmadığını, hayatın da 2023 seçimlerinden sonra bitmediğini ifade etmeye çalıştım. Benim için, 31 Mart günü sandığa gitmemin en önemli motivasyonu da buydu. Gençliğin umudu, kendine her zaman bir çıkış yolu yaratır.
GENÇLİĞİN UMUDU KENDİNE HER ZAMAN BİR ÇIKIŞ YOLU YARATIR
Ancak geçen haftaki yazıda, seçime saatler kala, aslında bu sloganın doğru olmadığını, hayatında 2023 seçimlerinden sonra bitmediğini ifade etmeye çalıştım. Benim için, 31 Mart günü sandığa gitmemin en önemli motivasyonu da buydu. Gençliğin umudu, kendine her zaman bir çıkış yolu yaratır. Tabii en büyük korkum, bir sonraki seçimlerde, göğsümü gere gere "Ben bir gencim, ve böyle istiyorum." diyemeyecek olmaktı. Geçtiğimiz hafta kaleme aldığım satırları yazarken, "Bir sonraki seçimlerde nasıl bir Türkiye görmek istiyorum?" sorusu üzerine çok kafa yordum, ve oluşan bu umutsuzluğa karşın bir çıkış yolu aramaya gayret ettim. Çıkış yolu da, beklediğimden çok daha basitti: Sandığa gitmek. İrademi, en azından ne istemediğime karşı irademi, demokrasinin bana verdiği en önemli yetkilerden birisini ifa ederek göstermek. Açıkçası beklemediğim, benim gibi düşünen sessiz milyonların olduğuydu. Zaten demokrasi böyle bir şey. Bazen koca meydanlar, bazende sessiz çoğunluklar belirliyor sonucu. CHP Genel Başkanı Özgür Özel, bu fenomeni heyecan verici seçim zaferi esnasında, anında doğru okuyabilmiş olsa gerek. Sonuçlar aşağı yukarı belli olduktan sonra yaptığı konuşmasında Özel, beni bir genç olarak derinden etkileyen bir noktaya parmak bastı:"(...) Gidecekler, denen gençler; bir seçim daha beklemeye karar vermişlerdir"Görünen o ki, olan tam olarak da bu. Umutsuzluk ve kayıtsızlıkla geçen bir yılın ardından, gençlerin siyasetten ve sandıktan uzaklaşması beklenirken, analizlere ve mantığa yatkın olan buyken, gençler geleceklerini düşünmüşler ve sorulması gereken tüm önemli soruları sormuşlar. Sonuçta, bir dönemi açan, bir dönemi ise kapatan cinsten olmuştur. Elbette, seçim sonuçlarını belirleyen tek aktör gençler değil. Özellikle emekliler ve ekonomi üzerinden yapılan okumalar son derece isabetli. Yine de, gençler nezdinde yaşanan bu irade yansımasına dikkat çekmek istiyorum. Gençler, en azından bir sonraki seçime kadar nasıl bir Türkiye istediklerini aşağı yukarı sandıkta ifade etti. Bundan sonraki süreçte yapılması gereken bu niyet beyanını siyasi dinamikler yansıtabilmek.
Yorum Yazın