İyi Parti neydi, ne oldu?

KÖŞE YAZILARI İyi Parti aynı anda hem CHP hem de AKP’ye karşı çıkan parti konumunu söylemle destekleyemedi. Akşener liderliğinin yaptığı açıklamalarının büyük bir kısmı CHP, İmamoğlu ve Yavaş karşıtı bir içeriğe sahipti. İyi Partinin CHP’yi AKP’den fazla eleştirmesi onu muhalif seçmenin gözünde itibarsızlaştırdı.  6’lı masa liderleri bir bir vadelerini tamamlıyor. Kılıçdaroğlu çarpışa çarpışa gitti. Akşener ise aday olmayarak muhtemel adayların yolunu açtı. Partinin iki önemli ismi, Koray Aydın ve Musavat Dervişoğlu Akşener’in açıklamasından birkaç saat sonra başkanlık iddialarını kamuoyuyla paylaştılar. İyi Parti nereye evrilir sorusunun basit bir yanıtı yok. Ama aday profiline baktığımızda partinin daha milliyetçi bir çizgiye kayacağı, MHP kökenli siyasetçilerin İyi Parti içindeki ağırlığının artacağını ön görebiliriz. Gelgelelim partinin ve liderliğin son bir yıla damgasını vuran hatalarına. Öncelikle İyi Parti CHP’deki değişimi iyi okuyamadı. Kılıçdaroğlu’nun gitmesi genel olarak muhalif seçmen, özel olarak ise Halk Partili seçmen için bu seçeneği güçlü bir alternatif hale getirdi. Hür ve müstakil kararı doğru olsa dahi Kılıçdaroğlu’nun genel başkanlığı kaybetmesinden sonra bu kararının en azından İstanbul ve Ankara için yumuşatılması gerekirdi. İyi Parti aynı anda hem CHP hem de AKP’ye karşı çıkan parti konumunu söylemle destekleyemedi. Akşener liderliğinin yaptığı açıklamalarının büyük bir kısmı CHP, İmamoğlu ve Yavaş karşıtı bir içeriğe sahipti. İyi Partinin CHP’yi AKP’den fazla eleştirmesi onu muhalif seçmenin gözünde itibarsızlaştırdı. Partiler değişebilir ve farklı politikalar elbette izleyebilir. Ancak İyi Parti bu geçişi öfke ile yapmak istedi. Hırs ve düşmanlık duyguları partideki olgun tavrı etkiledi. Oysa ki İyi Partinin çıkış hikayesi olgunluk üzerine kurulmuştu. Eski dönemin yetkin isimleri bu parti çatısı altında halkın karşısına çıktı. Ancak süreç içinde ergen kimlik politik psikolojiye hakim oldu.

OLGUNLUK HİKAYESİ İLE YOLA ÇIKILDI, ERGEN KİMLİK HAKİM OLDU

Partiler değişebilir ve farklı politikalar elbette izleyebilir. Ancak İyi Parti bu geçişi öfke ile yapmak istedi. Hırs ve düşmanlık duyguları partideki olgun tavrı etkiledi. Oysa ki İyi Partinin çıkış hikayesi olgunluk üzerine kurulmuştu. Eski dönemin yetkin isimleri bu parti çatısı altında halkın karşısına çıktı. Ancak süreç içinde ergen kimlik politik psikolojiye hakim oldu. Ne yaptığı belli olmayan, esip gürleyen fırtınalı bir kimliği tercih etti Parti liderliği. Olgunluk yerini şımarık bir öfkeye bıraktı. Şüphesiz ki duygular siyasette çok önemlidir. Bir siyasetçinin öfkesini belli etmesi onun gücünün de göstergesidir. Ancak öfkenin kontrolü en az öfke kadar önemli. Akşener kapı arkası diplomasisi ile, ikna ve müzakere aracılığıyla halledilecek pek çok meseleyi duygusal çıkışlarla krize dönüştürdü. Öfke kontrolü eksikliği İyi Parti siyasetine zarar verdi. Mayıs 2023 seçimlerinde toplum 6’lı masayı iktidara getirmedi ve herkes sessiz sedasız masadan kalktı. Masadan kalkmayan tek parti ise İyi Parti oldu. Muhalif kesimler Millet İttifakı sürecinin yarattığı travmayı unutmak istediler. İyi Parti ise bu hakim isteğe karşı sürekli bir şekilde eski dosyaları açtı. İttifaktan neden ayrıldığı meselesini gündemde tutarak mağduriyet hikayesi yaratmaya çalıştı. Oysa muhalif seçmen o geçmişi unutmak istiyordu. İyi Parti dışındaki partiler ittifak yokmuş gibi davrandılar. İyi Parti, muhalif seçmenin hangi sözleri duymaya ihtiyacı olduğu noktasında yanlış bir değerlendirme yaptı. Meral Akşener halkta karşılığı olan siyasetçilere, muhalif seçmenin gözünde kendisinden daha popüler olan İmamoğlu ve Yavaş gibi isimlere karşı ağır bir dil kullandı. Bu tavır İyi Parti karşıtlığının genişlemesine yol açtı. Akşener cepheyi genişletti. Yıpratayım derken yıprandı.

AKŞENER’İN İMAMOĞLU VE YAVAŞ’A KARŞI DİLİ PARTİSİNİ YIPRATTI

Meral Akşener halkta karşılığı olan siyasetçilere, muhalif seçmenin gözünde kendisinden daha popüler olan İmamoğlu ve Yavaş gibi isimlere karşı ağır bir dil kullandı. Bu tavır İyi Parti karşıtlığının genişlemesine yol açtı. Akşener cepheyi genişletti. Yıpratayım derken yıprandı. İyi Parti lideri aslında az konuşan bir siyasetçi. Ama sözleri çok konuşuluyor. Çünkü medya AKP ile CHP arasında paylaşılmış durumda. İki büyük yandaş medya İyi Parti aleyhine negatif kampanya yürüttü. Özellikle muhalif medyanın tavrı çok keskin. Akşener Halk TV, Sözcü TV gibi kanallarda CHP uzantılı gazeteciler tarafından hırpalandı. Partiye örtülü bir medya ambargosu da var. İyi Partinin şu ana kadar kendi medya grubunu yaratmamış olması çok ciddi bir siyasal stratejisi hatası oldu. Bu noktadan sonra kaynak ve fırsat bulmak ise çok zor. Yeni liderliğin en büyük meselesi iletişim kanallarına yatırım olmalıdır. İyi Partideki söylem geçişleri fazlasıyla hızlı. Bu partiyi ne yöne evirileceği bilinmeyen bir yapı haline getirdi. Aynı anda hem iktidar hem de muhalefette popüler olan argümanları kullandı parti sözcüleri. CHP karşıtı İyi Parti jargonunun ise AKP’ye yaklaştığı açıkça ortada. İyi Parti tıpkı MHP gibi iktidar partisiyle yol yürüyecek, anayasa yapım çalışmaları gibi süreçlere katkı sunacaksa bu tercih bir yere kadar anlaşılabilir. Ancak ortada henüz böyle bir politik doğrultu değişikliği yok. Peki, yeni liderlik ne yapacak? CHP ve AKP beklenti içinde. AKP güçlü olduğu yer, yani meclis üzerinden bir çıkış arıyor. İyi Parti onun için potansiyel bir müttefik. CHP ise İyi Partinin AKP’ye yaklaşmasına engel olacak bir stratejiyi hayata geçirmek zorunda. Tabii bir de MHP seçeneği var. Henüz çok erken konuşmak için. Ama herkes İyi Partiyle MHP arasında seçim işbirliği veya bir birleşmenin bu saatten sonra ihtimal dahilinde olduğunu biliyor. Armağan Öztürk - Artvin Çoruh Üniversitesi, Sosyoloji Bölümü.