İyi Parti iyileşecek mi?

KÖŞE YAZILARI Yeni Genel Başkan Dervişoğlu’nun işi Özgür Özel’e göre çok daha zor. Çünkü CHP’de kan değişimi yerel seçimden önce gerçekleşti. Liderlik tarzı ve kadroları bir ölçüde değişen yeni CHP mayıs seçimlerinin yarattığı buhranı atlattı. İktidarın en büyük adayı CHP. İyi Parti ise bu fırsatı kaçırdı. Hem mayıs hem de mart seçimleri yenilgiyle sonuçlandı. Dervişoğlu çöküşün eşiğinde bir parti devraldı. 6’lı masanın liderleri bir bir tarih sahnesinden çekiliyor. Önce Kılıçdaroğlu gitti, şimdi ise Akşener. Tabii iki lider arasında yine de ciddi bir fark var. Akşener’in hakkını yemeyelim. Kılıçdaroğlu yenilgilerle dolu siyasi hayatını kurultay kaybederek tamamladı. Ona kalsa CHP’de hiçbir şey değişmeyecek, partinin seçim kayıplarıyla eskimiş kadroları 2028 yılına hazırlanacaktı. Parti içi muhalefet bu politik sinizme dur dedi. Akşener’in liderlik koltuğunu devri ise Kılıçdaroğlu’na göre daha kontrollü ve sorunsuz bir şekilde gerçekleşti. Bu aşamada 6’lı masanın mağlup diğer 4 partisinde hala yaprak kımıldamadığını hatırlatalım. Saadet, DEVA, Gelecek ve Demokrat Partinin oy oranı % 1 bile değil. Ama hiçbir şey yokmuş gibi yollarına devam ediyor bu liderler. Yeni genel başkan Dervişoğlu’nun işi ise Özgür Özel’e göre çok daha zor. Çünkü CHP’de kan değişimi yerel seçimden önce gerçekleşti. Liderlik tarzı ve kadroları bir ölçüde değişen yeni CHP mayıs seçimlerinin yarattığı buhranı atlattı. Mart sonu itibariyle AKP’yi geçmiş bir ana muhalefet partisi gerçeğiyle karşı karşıyayız. Tabii bir sonraki seçimlere 4 yıl var. Oldukça uzun bir süre. Siyasette tekrar ve yeniden her şey değişebilir. Yine de iktidarın en büyük adayı CHP. İyi Parti ise bu fırsatı kaçırdı. Hem mayıs hem de mart seçimleri yenilgiyle sonuçlandı. Dervişoğlu çöküşün eşiğinde bir parti devraldı. Yeni liderlik birkaç cephede birden savaşmak zorunda kalacak. Öncelikle Koray Aydın’a destek veren parti içi muhalefet hangi araçlarla pasifize edilecek sorusuna yanıt bulmak lazım. Bir diğer mesele eski ortakla ilişkilerde kristalize oluyor. İmamoğlu, Yavaş ve CHP yönetimi karşısında takınılacak tutum yeni İyi Parti liderliğinin kalıcılığı açısından hayati derecede önemli.

ESKİ ORTAKLA İLİŞKİLER İYİ PARTİ LİDERLİĞİ İÇİN HAYATİ ÖNEMDE

Kurultay süreci açıkça gösteriyor ki yeni liderlik birkaç cephede birden savaşmak zorunda kalacak. Öncelikle Koray Aydın’a destek veren parti içi muhalefet hangi araçlarla pasifize edilecek sorusuna yanıt bulmak lazım. Pek çok ünlü isim İyi Partiyi terk etti. Aydın da giderse İyi Parti daha da marjinalleşir. Bir diğer mesele eski ortakla ilişkilerde kristalize oluyor. İmamoğlu, Yavaş ve CHP yönetimi karşısında takınılacak tutum yeni İyi Parti liderliğinin kalıcılığı açısından hayati derecede önemli. Hür ve müstakil kararını devam ettirmek olanaksız. Ama İyi Partililer CHP’nin yedeği gibi muamele görmek de istemiyorlar. Ayrıca İmamoğlu ile Yavaş’a karşı kullanılan negatif dil ters tepti. Özellikle Yavaş’la çatışma İyi Partiyi bitme noktasına getirdi. Makul yol CHP’li aktörlerle iletişim kanallarının yenilenmesi ve özellikle Yavaş için ayrıca mesai harcanması şeklinde olacaktır. Bir sonraki cumhurbaşkanlığı seçiminde Mansur Yavaş’ın muhalefetin ortak adayı olarak ilan edilmesi İyi Partinin üzerinde çalışabileceği ve gerçekleşmesi halinde kendisine de alan açacak tek ciddi politik olasılığa karşılık gelmekte. Ana muhalefetle kademeli bir yakınlaşma yerine CHP ve AKP’ye eşit mesafede siyaset yapma kararında ısrar da edebilir İyi Parti. Dervişoğlu’nun Akşener’e çok yakın bir siyasetçi olduğu düşünüldüğünde bu olasılık hiç de göz ardı edilecek nitelikte değil.

İYİ PARTİ, CHP VE AKP’YE EŞİT MESAFE KARARINDA ISRAR EDEBİLİR

Ana muhalefetle kademeli bir yakınlaşma yerine CHP ve AKP’ye eşit mesafede siyaset yapma kararında ısrar da edebilir İyi Parti. Dervişoğlu’nun Akşener’e çok yakın bir siyasetçi olduğu düşünüldüğünde bu olasılık hiç de göz ardı edilecek nitelikte değil. Ancak hür ve müstakil tecrübesinden çıkarılan acı bir ders var ortada. İki seçim arası dönem bakımından İyi Partinin kendi bağımsızlığına yatırım yapma süreci fiilen CHP karşıtı bir propaganda gibi sonuç doğurmuştu. “Biz iktidarın da ana muhalefetin de yedeği değiliz” derken kendilerince haklı olabilir İyi Parti elitleri. Ama uygulamada bu kararı aldıkları andan itibaren CHP’yi AKP’den daha fazla eleştiren bir siyasette ısrarcı oldukları da açıkça ortada. Uzun lafın kısası hür ve müstakil demek kolay, bu idealin gereğini yerine getirmek zor iş. Dahası önümüzde anayasa değişikliği süreci var. CHP’yle mesafesini korumaya çalışan İyi Parti pekala iktidarın yörüngesine girebilir. Son olarak MHP’yle ilgili bir hatırlatma yapılabilir. İyi Partililerin büyük bir kısmı için baba ocağı aslında Milliyetçi Hareket. Bir fırsat ve tehlike olarak uzakta bir yerde duruyor MHP. Ama İyi Partinin kuruluş sürecinden bugüne MHP ile iletişim hemen tümüyle kopmuş durumda. Bu soğuk savaş durumu çözülebilir. Çünkü İyi Partinin CHP ve AKP’nin kendisini ezen siyasal nüfuzuna karşılık bir B planına ihtiyaç var. MHP ve İyi Parti liderliğinde milliyetçi bir ligin kurulması ihtiyaç duyulan alternatif hat için eldeki tek imkan.