Yükseköğretimin hakikaten yüksek öğretim olabilmesi için tabir yerindeyse tepeden tırnağa kadar yeniden ele alınması, bunun için lazım gelen Anayasal ve kanuni düzenlemelerin ruhunun; makam değil ilim, bizim adam değil hakiki âlim, kıdem değil üretim olmalıdır. Bunun için öğretim anlayışının da; korkutucu değil kolaylaştırıcı, kovalayıcı değil katılımcı, komutvari değil kavrayıcı hale gelmesi hayati bir zarurettir.